Austriacy ubrani na ludowo – od święta i do biura

Austriacy ubrani na ludowo w Wiedniu?
Tak a co więcej to nie jest rzadki widok.

Ubieranie się w tradycyjne stroje na wszelkiego rodzaju święta, odpusty, jarmarki czy festyny, jakoś się broniło w moim wyobrażeniu o ludowości i modzie. Z takim świątecznym życiem strojów ludowych spotkałam się i w Polsce. Chociaż szczerze mówiąc to chyba tylko w górach jest on tak powszechny w użyciu jak w Austrii.
Chodzi o to, że nie tylko garstka ludzi pełniących jakąś tam rolę pierwszoplanową w obchodach święta jest tradycyjnie wystrojona, ale i pół – powiedzmy – kościoła.

 

Na przełomie września i października, gdy Austria świętuje winobranie i dożynki tak w małym jak i większym mieście spotkacie rzesze tubylców ubranych w tradycyjne stroje. Troszkę dziwniej jest gdy odziany w część takiego stroju maszeruje gość z teczką i idzie do pracy a pracuje w biurze.
Skórzane portki, tradycyjne marynarki, kapelusze są dość często w użyciu jako normalna część stroju. Szczerze mówiąc wygląda to całkiem fajnie. Zastanawiam się tylko latem, widząc jednego, drugiego faceta w Lederhose, czy skóra na tyłku przy temperaturze +30 C to dobry pomysł?
Zresztą nie tylko faceta, bo te portki noszą dzisiaj równie chętnie młode dziewczyny. To co jest tradycją jest tu zachowywane i pieczołowicie pielęgnowane ale jednocześnie żyje, dostosowuje się do zmieniających się czasów.

 

Kobieta w skórzanych portkach czy z męskim kapeluszem na głowie nie dziwi tak samo jak ta ubrana w cukierkową kieckę podkreślającą górne damskie krągłości czyli Dirndl. Materiał, z którego jest jednak jeden czy drugi strój uszyty nie musi być tradycyjny a może być z tych luksusowych. Ceny tradycyjnych strojów nie należą do niskich i bywa, że kilka stówek z portfela zniknie nim skompletujecie strój, w którym można się pokazać publicznie.

 

Bardzo podoba mi się ten zwyczaj nadawania starym ludowym strojom nowego szlifu i przywracania ich do normalnego życia.
Gdzieś tam w głowie mam taki obrazek z odświeżonym strojem góralskim. Widzę nawet oczami wyobraźni młodego chłopaka w jeansach i luźnej, białej, góralskiej koszuli czy dziewczynę z kapeluszem okalanym muszelkami na głowie.
Takie przełamanie tradycji i danie jej nowego życia wychodzi na dobre społecznościom lokalnym. Na luzie zachęca do identyfikowania się z pewnymi tradycjami, miejscami, wartościami. Chociaż tak małe narody jak Austriacy mają u siebie sporą grupę przybyszów z różnych miejsc świata i kultur to właśnie takie drobiazgi jak portki, kiecka czy kapelusz mocno ich utrzymują we własnej kulturze.
Nowi zaś, tak lekko podaną tradycję łatwiej przejmują a dzięki temu proces integracji też jest łatwiejszy i trwalszy.

 

Rozumiem, że szmatki nie są lekiem na całe zło wypaczonego multikulti, ale są mocną witaminą wzmacniającą świadomość kim się jest i gdzie żyje. Cieszyłabym się gdyby takie tradycje małych ojczyzn, jakimi są stroje regionalne, elementy zdobnictwa wyszły i w Polsce z Cepelii i nie wpadały w drugą skrajność sztuki na motywach ludowych skierowanej do snobów.

 

Do tej pory pisałam o tradycyjnych strojach czy ich odświeżonych wersjach mocno zakorzenionych w starym, ale jest i trzeci element tej ludowej układanki. Jest nim pakowanie motywów tradycyjnych, dodawanie wzorów czy dodatków do normalnych, wszystkim znanych ciuchów jak t-shirty, torby, bluzy. Może nie jest to to co najbardziej cenię ale nich noszącym idzie na zdrowie. Ważne by wiedzieli jakie tradycje i wartości za tym strojem stoją, znali korzenie, z którymi chcą się identyfikować.

 

Wychodzi na to, że górali łączy szarotka, bo jest tak samo kochana w Alpach jak w Tatrach i Pieninach.

 

Dzisiejszy wpis jest częścią akcji W 80 blogów dookoła świata jaką my blogerzy Blogów językowych i kulturowych co miesiąc organizujemy dla was. Piszemy na jeden temat ale każdy z nas ugryzie go trochę inaczej, bo interesują nas różne języki, kraje i kultury. Niżej linki do wpisów pozostałych blogerów biorących udział w 34 edycji akcji.
Zapraszam do lektury!

Chiny:
Biały Mały Tajfun – Stroje ludowe Yunnańczyków

 

Finlandia
Finolubna – Marimekko. Ikona fińskiej mody

 

Francja:
Zabierz Swego Lwa – Culottes, pantalon (40)

Blog o Francji, Francuzach i języku francuskim – Porozmawiajmy o ciuchach

Moja Alzacja – Alzacki strój regionalny

Madou en France – Alzacki strój wczoraj i dziś

Gruzja:
Gruzja okiem nieobiektywnym: Gruzińskie stroje w różnych odsłonach

Hiszpania:
Slowlingo.pl – O fenomenie gospodarczym i modowym hiszpańskich marek odzieżowych

Japonia:
Japonia-info.pl – Kimono – garść ciekawostek

Kirgistan:

Kirgiski.pl – Tradycyjny strój kirgiski

Norwegia:
Norwegolożka: Bunad – norweski strój narodowy

Patinorway: Stroje w Norwegii – Jak poznać Norwega?

Szwajcaria:
Szwajcarskie Blabliblu: Szwajcarska tradycyjna koszula z motywem szarotki alpejskiej a ksenofobia

Turcja:
Turcja okiem nieobiektywnym: Tureckie stroje kiedyś i dziś

Włochy:
Studia, parla, ama. – Bądź jak Sofia Loren
italia-nel-cuore – Włoski świat mody w męskim wydaniu