Jesienią lubię zapolować

Jesienią lubię chodzić po lesie.
Być między drzewami tuż po brzasku, gdy powietrze jest jeszcze rześkie nocnym chłodem. Gdy wszystkie stworzenia tam żyjące, zaczynają śpiewać, prychać, chrząkać i wychodzą z norek. Jest to taki trochę magiczny czas, przynajmniej dla mnie.

 

 

Zwykle, pretekstem do tak wczesnej, jesiennej wyprawy do lasu jest grzybobranie. Zbieranie grzybów i wszelakich darów runa w moim wykonaniu, jest nieco komiczne. Targam w jednej ręce jakiś koszyk a w drugiej aparat. Do zabrania w las statywu, brakuje mi niestety wolnej kończyny. Kiedyś eksperymentalnie zarzuciłam go na plecy i … Kiepsko to się skończyło, dla mnie i statywu. Ja zaliczyłam tylko siniaki i niegroźną ranę. Statyw złamania śmiertelne.
Teraz zabieram z sobą tylko tyle ile mieści mi się w kończynach górnych.
Moje zbieranie grzybów przynosi zwykle bardzo bogaty plon fotografii i kilka grzybków w koszyku, które starczają ledwo na zupę 😉
W tym roku nici z moich planów polowania na muchomory i borowiki. Nie dorwę żadnego kozaka ani rydza.
Zdrowie mnie w tym sezonie wyautowało z takich eskapad, więc pocieszam się przeglądając stare fotogrzybozbiory.
Te są jeszcze z polskiego lasu.
Ech…
Chcę na grzyby ….