Rzeczy, które mnie zaskoczyły w Wiedniu – niedzielny handel

Odwiedzając nowe miejsce zawsze znajdziemy coś co nas tam zaskoczy, zdziwi a bywa, że wprawi w osłupienie lub zniesmaczy. Niesiemy swoje wyobrażenie o tym jak powinno się ubierać, zachować przy stole, funkcjonować w rodzinie czy bawić na weselu. Nawet mając w głowie zakodowane widełki z różnymi wariantami danej sprawy – powiedzmy jak wyglądają środki transportu w mieście – to i tak są to tylko widełki czyli to „od-do” co mieści nam się w głowach. Codzienność do jakiej jesteśmy przyzwyczajenie wrasta w nas bardziej niż sądzimy. Kieruje naszą oceną sytuacji, miejsca, wyrabia nawyki. To nie jest złe, raczej normalne. Nic nadzwyczajnego do momentu, w którym znajdziemy się tam gdzie nasze przyzwyczajenie mija się z tym co nas otacza.

 

Gdy przyjechałam do Austrii byłam z jednej strony przygotowana na inność a z drugiej nie sądziłam, że może ona dotyczyć bardzo zwyczajnych spraw.
Pierwsze zdziwienia nastąpiło pewnej niedzieli tuż po przyjeździe. Zapomniałam o kilku podstawowych rzeczach podczas zakupów.
Bez chleba da się żyć, ale bez kawy nie!

 

Co za problem!

Sklepy niedaleko – wystarczy zrobić mały spacerek i będzie mała czarna w filiżance!
Zakupy w niedziele?
Zapomnijcie, nie w Austrii.
Tu sklepy są zamknięte – w końcu mamy weekend i każdy chce coś z niego mieć, handlowcy również.
Wiem, że w Polsce toczy się dyskusja nad zamykaniem sklepów w niedziele. Sama słyszałam wiele oburzenia polskich znajomych, pieniących się prawie ze złości, że chce im się odebrać prawo do decydowania o tym jak spędzą niedzielę a chcą ją spędzić rodzinnie na zakupach. W tygodniu nie mają czasu bo pracują, bo to czy tamto.
Przyznaję, że chociaż sama będąc jeszcze w Polsce starałam się nie robić zakupów w weekendy, by mieć trochę wolnego od pracy, sklepów i codzienności to jednak zdarzało mi się błądzić po markecie z koszem zakupowym. Było tak zwłaszcza wtedy, gdy trzeba było jakiś projekt gonić po kilkanaście godzin dziennie i zwyczajnie nie starczało czasu na nic poza pracą i spaniem.
Brr!!! – nigdy więcej takiego kieratu.
Otwarte markety – wygodne!
Łatwiej być szczurem w wyścigu, mrówą w korpie i zarabiać kasę, którą w wolnym dniu wyda się na zakupach.
OK – trochę przerysowuję.

 

Dzisiaj, po tych kilku latach życia w kraju gdzie zakupów nie zrobisz w niedzielę wiem, że całym sercem jestem za takim rozwiązaniem. To bywa kłopotliwe przez kilka pierwszych tygodni ale jak zwykle do dobrego człowiek szybko się przyzwyczaja.
Wystarczy odrobina przeorganizowania zakupów w tygodniu a nagle robi się wolny dzień. Taki, którego nie przeżyjemy w centrum handlowym ani pracy.

 

No tak, ale co wtedy robić – niektórzy mogą mieć problem bo schemat praca-zakupy-dom mocno wkodowano w dzisiejsze społeczeństwo.
Zmiana myślenia i działania w sprawach zaopatrzenia lodówki naprawdę nie boli i nie wymaga wielkiego poświęcenia. Spacer zamiast po alejkach handlowych może przecież odbyć się w parku. Tam nawet przyjemniej. Zjeść można na mieście nadal, ale niekoniecznie w fast foodzie w tej czy innej galerii handlowej.
Dla kompletnie zapominalskich czy wracających po długiej nieobecności w domu Wiedeń nie zamyka do końca możliwości kupienia czegoś do zjedzenia, środków czystości czy rzeczy tak niezbędnej jak papier toaletowy. Działają sklepiki przy stacjach benzynowych.
Tak, wiem nie są to markety z pełnym asortymentem, ale na przetrwanie jednego dnia da się tam zrobić zakupy.
Gdybyście znaleźli się w Wiedniu w niedzielę i koniecznie, ale to koniecznie musieli zrobić zakupy w normalnym sklepie to znajdziecie otwarte sklepy na dworcach i tak np. na Westbanhofie jest Merkur czynny cały tydzień do 23.

 

Niedziela bez wielkiego handlu to w mojej ocenie nie cofnięcie się wstecz a wprost przeciwnie – odzyskiwanie wolności. Życie to nie tylko zarabianie i wydawanie zarobionych pieniędzy 😉
Jeden dzień w tygodniu gdy trzeba wybić się z tego rytmu przydaje się na pozbieranie myśli, ogarnięcie spraw i spojrzenie z boku na to co robimy z czasem jaki mamy tu na ziemi do wykorzystania.
Ostatnio pomnożyłam sobie 80 lat jakie w mojej rodzinie jest dobrym wynikiem długości życia przez 365 dni w roku i wyszło mi 29 200 dni jakimi teoretycznie dysponuje do zagospodarowania.
To i dużo i mało.

Dobrze te 4 171 niedziel, które w to wchodzą wykorzystać na życie po swojemu, ciesząc się nim ot tak po prostu.

 

Carpe diem – moi drodzy 🙂

 

Beata