Inaczej mówiąc – nietypowy poradnik savoir-vivre

Na dworze zimno, mokro. Pada bez przerwy od kilku dni. Trzecia kawa nie przegania senności.
Tak sobie myślę, czy taki dzień domowy, bo do spaceru nie zachęca a do czytania i owszem, bezruch weekendowy,  to być może dobry moment by zachęcić was do zaglądnięcia do pewnej niedużej książki. Jest dostępna za darmo jako pdf TU

To na stronie Inaczej mówiąc

Patronuje jej ten pomidor

„Chcemy, by ta książka była początkiem rozmowy. Początki zwykle są trudne – zdarzają się niezręczności i nieporozumienia. Co nie znaczy, że nie warto podejmować wysiłku. Chcemy, by ta książka była też poradnikiem savoir-vivre’u. Takim, który zachęca do tego, by czasem zajrzeć pod obrus, na którym są równo ułożone sztućce”

Książkę, która podpowiada, jak zachowywać się w kontaktach z osobami z różnymi typami niepełnosprawności, wydało Stowarzyszenie Dziennikarzy i Dokumentalistów KONCENTRAT. W publikacji znalazły się reportaże, wywiady z ekspertami oraz zestaw praktycznych wskazówek, które mają pomóc w przełamaniu bariery, utrudniającej otwartą komunikację m.in. z osobami z niepełnosprawnościami ruchową, intelektualną, z padaczką, mózgowym porażeniem dziecięcym czy z niewidomymi.

To dobra inicjatywa i przydatne informacje.
Tak już mam, że sporo osób z różnymi formami niepełnosprawności było i jest w moim życiu.
Widzę jak często, spotkanie z osobą na wózku czy niewidomej budzi u ludzi lęk.
Nie strach a lęk, bo nie bardzo wiedzą jak się zachować, by nie być nachalnym ale być pomocnym.
Ktoś może powie, że te rady są proste, oczywiste i banalne.
Może tak ale z praktyki wiem, że potrzebne.

Na stronie Inaczej mówiąc znajdziecie ciekawe wywiady i sylwetki ludzi, którzy żyją pełnią życia, pomimo  swojej niepełnosprawności.
Gdy bliżej się im przyjrzeć, to rodzi mi się w głowie pytanie: „kto tu jest niepełnosprawny – ja czy oni?”

 

Jako przykład wskazówek z książki:

Podpowiedzi i wskazówki przydatne w kontaktach z osobami niewidomymi

Nigdy nie dotykaj laski, nie przekładaj i nie przestawiaj jej – stanowi ona integralną część przestrzeni osobistej osoby niewidomej. Możesz jedynie poprosić, by sama ją przeniosła w inne miejsce.

Nie głaszcz psa przewodnika, nie zaczepiaj go i nie karm smakołykami. Gdy prowadzi osobę niewidomą, pracuje, a do tego musi być maksymalnie skupiony.

Gdy wchodzisz do pomieszczenia, w którym jest osoba niewidoma, przywitaj się głośno, by dać jej możliwość zauważenia twojej obecności. Zasygnalizuj również sytuację, gdy będziesz już wychodził.

Jeśli chcesz przywitać się lub pożegnać z osobą niewidomą przez podanie ręki, powiedz zwyczajnie: „Chcę uścisnąć twoją dłoń”.

Jeśli jesteście w większym gronie i zwracasz się do osoby niewidomej, zaznacz, że mówisz właśnie do niej, używając jej imienia.

Nie musisz unikać sformułowań typu: „do zobaczenia”, „spójrz na to z innej strony”, „wchodzę w ciemno” – niewidomi używają ich w sposób zupełnie naturalny.

Gdy chcesz pomóc osobie niewidomej dostać się do jakiegoś miejsca, pozwól, by złapała twoje ramię na wysokości łokcia. Nie bierz jej pod ramię albo za rękę, nie popychaj przed sobą. Jeśli nie wiesz, jak iść z osobą niewidomą, powiedz jej o tym, a uzyskasz najlepsze wskazówki.

Jeżeli pomagasz osobie niewidomej dotrzeć do krzesła, połóż jej dłoń na oparciu i określ położenie mebla, na przykład mówiąc: „Krzesło jest po twojej prawej stronie”.

Podając osobie niewidomej posiłek, nie ozdabiaj go niczym, co nie jest jadalne. Opisz, co znajduje się na talerzu, używając do tego wyobrażenia tarczy zegarowej. Składniki, które są najdalej od osoby niewidomej, wedle tej orientacji, są „na godzinie 12”. Możesz zapytać, czy osoba niewidoma życzy sobie, by pokroić jej potrawę, którą podałeś.

Gdy widzisz osobę niewidomą na przystanku, podejdź i zapytaj, czy potrzebuje jakiejś pomocy. Możesz powiedzieć, jaki autobus właśnie podjeżdża, sprawdzić w rozkładzie jazdy, ile minut musi jeszcze czekać na następny albo po prostu jej potowarzyszyć.

Ustąp miejsca osobie niewidomej w autobusie – tak będzie dla niej bezpieczniej. Ma bowiem większe niż osoba widząca trudności z zachowaniem równowagi, gdy pojazd szarpie na zakrętach lub podczas gwałtownego hamowania.

Beata