Dynia opóźniona w rozwoju

Jesień na całego.
Ogródek powoli zasypia.
Z ziół została bazylia i tymianek,  jakie takie zielono soczyste. Melisa, mięta, oregano są już  mocno podstarzałe.
Na róży mam  owoce. Są aż trzy.

 

 

Dzikie, na skraju winnic mają ich zdecydowanie więcej.
Jedna roślina w ogródku zgłupiała całkowicie. Rośnie tam dynia opóźniona w rozwoju.
To prawda, że do jej niedorozwoju przyłożył rękę M. Wysiał ją dopiero w lipcu. Nasionka nie miały zamiaru wyleźć z ziemi do końca sierpnia. Gdy już odpuścił i uznał, że poniósł całkowitą porażkę jako dyniogrodnik, kilka roślinek niemrawo pokazało maleńkie liście. Nie dawałam im szans, bo rosły tak jakby za chwilę miały paść. Takie dyniowe niewyrostki. Pod koniec września coś im odbiło, uznały, że czas zakwitnąć. Liście zrobiły się wielgachne, a  w październiku kwitną.

Ba! Zawiązały dwa owocki 🙂
M tryumfuje i nazywa mnie kobietą małej wiary w dyniowe siły witalne.
Hm…może coś w tym jest.

Stałam sobie wczoraj i gapiłam się na kolejne kwiaty na dyniowym pnączu.
Czy ja aby nie za szybko czasem odpuszczam?
Jak chyba każdy, mam swoje opóźnione w rozwoju sprawy, plany, rzeczy, za które zabrałam się późno.
Zbyt późno, jak sądzę.
Czy jednak to znaczy, że nie doprowadzę ich do  końca?

Zaczynam kibicować tej upartej roślince.
Jak jej się uda … to mnie może też….