Pikantne ziemniaki w dwóch wersjach: dla leniwych i dla cierpliwych

Ziemniak jest prawie wszechobecny w kuchni tak polskiej jak i austriackiej.
Wygląda to tak jakbyśmy pasjami kochali kartofle. Mamy dla nich wiele zastosowań od prostych z wody przez fryty, sałatki , babki ziemniaczane, placki, kluchy wszelakie.

W Polsce są kartofle, pyry, ziemniaki, w Austrii der Erdäpfel, w Niemczech  die Kar­tof­fel.
Jeżeli znacie jeszcze inne nazwy kartofla, które funkcjonują w krajach i regionach niemieckojęzycznych napiszcie mi proszę w komentarzu 🙂

 

 

Dzisiaj mam dla was mój przepis na pikantne ziemniaki w dwóch wersjach dla leniwych – oj bywam, bywam, zwłaszcza gdy chodzi o prasowanie, mycie okien i kilka tym podobnych prac koniecznych a upierdliwych na maksa i w wersji dla cierpliwych – też bywam, a jak, wszystko zależy na co czekam 🙂

Potrzebne są:

ziemniaki (nie podam wam ile macie ich przygotować bo wszystko zależy od tego na ile osób i jak głodnych. Ja robię zwykle tak z 1,5 kg dla dwóch osób (lubię gdy zostanie co nieco na później, na przegryzkę);
gruba sól;
świeżo i grubo mielony pieprz – najlepiej kolorowy;
zioła prowansalskie;
oliwa z oliwek;
płatki paprykowe ale jeżeli ich nie macie dajcie zwykłą paprykę zmieszaną pół na pół słodką i ostrą.

Słów kilka o płatkach paprykowych.

To jedno z moich odkryć rodem z kuchni tureckiej. Suszona papryka w płatkach nosi turecką nazwę pul biber.
Jest to mieszanka suszonej papryki, soli i oleju. Smak ale i efekt wizualny jaki daje ta przyprawa jest czymś co warto wprowadzić w kuchni. Jeżeli macie dostęp do sklepu z tureckim jedzeniem, kupcie, nie pożałujecie.

 

 

Teraz przechodzę do konkretu, czyli zaczynamy bawić się w MasterChefa.
Umyte ziemniaki gotuję w koszulkach.
Muszą być miękkie a to łatwo uzyskać wybierając mniejsze sztuki z koszyka.
Gdy są gotowe odcedzam i zostawiam do wystygnięcia. Chodzi o to by nie parzyły w paluchy podczas obierania skórki ale były nadal ciepłe  co jest ważne w wersji dla leniwych.
Cierpliwi mogą poczekać aż całkiem wystygną.

Kroję ziemniaki w razie konieczności  na połówki.
Polewam oliwą , u mnie to około łyżka stołowa – nie ma być jej dużo ale tyle by ziemniaki były nią lekko usmarowane po wymieszaniu.
Posypuję solą, pieprzem, ziołami prowansalskimi i płatkami papryki.
Nie żałuję przypraw, bo w końcu mają to być pikantne ziemniaki 😉

Trzeba pamiętać jednak, że zioła prowansalskie podkręcają słony smak a i pul biber ma w sobie trochę soli, nie przesadźcie więc z nią, bo o to łatwo w tym wypadku.

Mieszam ziemniaki w sporym garnku rękami – tak jest łatwiej zrobić to dokładnie i bez większego uszkadzania miękkich ziemniaków.
Jeżeli chcecie wersję dla leniwych to oto ona – danie gotowe.

 

 

Cierpliwi wykładają ziemniaki na patelnie lub żaroodporną formę i zapiekają w temperaturze 200C przez 40 minut. Ziemniaki są gotowe gdy pojawią się na ich powierzchni apetyczne zarumienienia.

 

 

 

Smacznego

Beata